قلمدان نگاه
بداهه های بامدادقلمدان نگاه
بداهه های بامدادشعر جناب استاد محمد ترکمان(پژواره)(تقدیمی)با عنوان ثانیه ها!
ثانیه ها!
قصد بازگشت که ندارید،
این همه چرا
سخت وسنگین ،آسان!
می روید؟...
آرزوهایم بودید کــــاش!
دست کم تا،تنها،یک لحظه با
دست هایم که حسی برای شان
نمانده است،
لمس تان می کردم!
مرا با خود می برید آیا؟
به آنجا که اینجا،نیست؛
اینجا من، از زمانش،
که ایستاده است و دلم را
پیر می کند،و آفتابِ آسمانش نا
نازا،است و دریایش
کویری ست بی ستاره...
...و،زمینش،به
کام من نمی چرخد،
خسته ام!
***
دلم ثانیه ها!
برکه می خواهد،
برکه ای جوشان...
برکه ای ـ که ـ
رختِ قوهایش را
قاصدک ها...با
اشک نیلوفر،بافِتِه...
و کوه هایش،
دست در دست نسیم،
شادی را
دست به دست می کنند و
هیچ دستی،
بالاتر از دستی ـ دیگرـ
نیست!
به آنجاکه
با سنگ هایش،
عروسک می سازند و
آژنگ،
واژه ای ست،
غریب!
به آنجا که نبضِ دل ها
با هم،برابرند و
دلی،از دلی دیگر
به تنگ نمی آید؛
تیک تاک شان،با
باران،ترانه ی مهربانی
می خواند...
و گل های حسرتی اش،
حسرت نمی خورندو
میخک هایش ،بر
پرچین هیچ دیوارِ بی باغی
فرود نمی آیند!
ماهیانش از دریا،
و سنجاقک هایش از
آسمان آمده اند...
ثانیه ها!
ببرید،مرا...
نوشته شده ـ پژواره ـ
۱۳۹۱/۱۱/۱۶
********************
وصیت کرده ام دلم را باتنم خاک نکنند؛با واژه هایم مومیایی و بر بلندترین نقطه ی زمین ،برافرازند!فرقی نمی کند دماوند باشد یا «دنا» اورس باشد یا «کلیمانجارو» آلپ باشدیا بلندی های «آند»یا هر سرزمینی که دستِ آدمی به آنجا نرسیده است!...
نوشته جناب استاد محمد ترکمان ـ پژواره ـ
به تاریخ ۱۳۹۱/۱۱/۱۶
چند کوتاه ۱
۱)زمین برآفتاب سایه می افکند
ولی ما سایه مان را
با خود می بریم
مبادا
برسر کسی افکنده شود!
***
۲)
برچمن نرم نگاهت
که راه می روم،
فواره ی تنهایی می یابم
که حلقه ی آن در چشم های توست!
***
۳)
خورشید هم در افق
به زمین می افتد
اگر رسیده باشد!!
***
۴)
بازگشت
زیر مجموعه ی همان رفتن است
که هر عضوش
یک قدم
وهر قدمش
تهی ست !
***
۴)
کفش ها
به خاک عادت دارند
وجدان را
کمی واکس بزن!
***
۵)
قضاوت را
آهسته بران !
شاید هرگز جایی برای پارک کردن نیابی!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نوشته شیلا چابلی۱۳۹۱/۱۰
قدم های معکوس!(چند کوتاه ۲)
کاش می دوشیدم
پستان متورم زمینم را !!!
بر مزارعی نحیف
که آفت شان ـ غریبه ـ نیست!
*
ناله ی پای انتظار...
باید نگاشت بر دیوار
ـ باورم را خط نزن!ـ
مداد زغالی ست
برای افروختن
این مجمر ،
اگر
خوابگاه باد نباشد!
*
چراغ نفتی خانه خالی ست
زمین سنکوب کرده!
انتهای وریدها
بن بست!
*
کتیبه ها ؛
بر بام آسمان خراش بی خبری ست
نخ باد بادک اندیشه را
رها کن!
سال هاست
بر این بام پرنده ای ننشسته!
*
فوران می کند
اوریون تعادل
نترس!
واکسن؛
دست +رنجِ من
وتوست!!
نوشته شیلاچابلی۹۱/۱۰
شعر جناب استاد دلجویی (تقدیمی)
به عرش عشق والایی تو شــاعر
عـــزیزی خوب رعـــنایی تو شاعر
اگر چه بی نشانی چون پـــرستو
ولی در ســینه ی مایی تو شاعر
سرا پا عاشـــق شــــعر شماییم
ز بس شــــور سراپایی تو شـاعر
دلـــم گردیده شــیدای کــــلامت
به بـــزم عشق شیدایی توشاعر
هــمه دنـــیای قـــدرم شد بنامت
برایم قــــدردنــــیایی تو شــــاعر
چنان هــــند دل مارا گــــــــرفتی
چو نــــادر،اهل یغـمایی تو شاعر
اگـــر چه دوری از شــیراز، امـــــا
همه در ســـینه پیدایی تو شاعر
برای بی قــــراری ها «دلـــــجو»
قــــرار محــــفل آرایی تو شــاعر
** ********
حضــورت آتشی خامـوش شاعر
وجـــودت عالمی را نوش شـاعر
بخوان امشب سرودی از سـتاره
به همراهم تو دوشادوش شاعر
بگو تا کهکشان از نــوش شعرت
به طرفندی کنی مدهوش شاعر
بگو تا ســـــینه های ادعــــــا را
به ایـــجازی کنی خاموش شاعر
بگو تا عاشــقانه،دشــــت سینه
کنی با نـــاز هم آغـــوش شاعر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نوشته جناب استاد حسین علی دلجویی
شعر جناب استاد دلجویی
در دلم مثـــل عشق می مانی
گرچه این قصـــه را نمی دانـی
مهـــر بانوی پیـــش دانشگـــاه
دوســـتت دارد این دبستـــانی
**
چندگاهیـست در« باز باران» را
در نگــــاه تـــو از بـرم ،بــــــانو
بسکــــه از آســـــمان ابری تو
دشت سینه شده ست بارانی
**
من که رســوای عالمم ،تو بـبر
سربازار خــــــود حــــراجم کن
من به نـــــور تو گشتـه ام پیدا
نیستم اهــــل عشــق پنهانی
**
باز بـــاران وبـــاز هم تنــــــها...
باز هم یـــک خیـــال،بغض آلود
در مسیـــــرتو باز بی چتــــرم
در هـــوای تو بـــاز بـــــــارانی
**
باز تصـــــمیم تــــــــــازه دارم
ای تو کبــــرای شعرهای ترم
نگــــــذارم شبی تــــو را تنها
زیــــر بــارانی از پریشـــــانی
**
من دلم مثل صخره های تو نیست
ســــنگلاخ اســت راه شیـــــرازم
ریزعــــلی باش ومشـــعل بفــروز
در شــــب ریـــــل ها ی طــولانی
**
شد سـردم از این شمالی ها
می شوم محو گرم شرقی تو
آفـــــتابی که استــــــوای تنم
از بلــــندای خــــود بسـوزانی
**
تا همـــیشه معلمم تو بـــمان
تا که انسان عاشقی بــشوم
واحـــد انـــتخابی ام شده ای
در کـــــلاس عــــلوم انسانی
**
بسکه احساس خفته درشعرم
از بـــلندای مــــوج گـــیسویت
می کنی شـــهره ام به پسوند
شــــاعر شــعرهای طوفـــانی
**
«دوستت دارم ای غریبه بمان»
با تـــو عـــهدی بــرادری دارم
با من از رد گــــــرگها مهراس
نـــیستم از تـــــبار کــــنعانی
**
باغــــبان تو مرد نیـــکوییست
قــدر گــل را قشنگ می داند
بـــــــاغ او از بــــهار تو خــرم
دل تو از رخــــش ،چــراغانی
**
نوشته شده جناب استاد حسین علی دلجویی