بی ســــــــر!!

                                            این جلگه که 

                                  سال هاست با آبرفت بیگانه 

                                سحابش سراسیمه و بی سایه 

                                      سروهایش سرافکنده 

                                       جویبارانش نوازش را 

                                 از سنگریزه های سرشکسته 

                                      از سر ؛ باز می کنند، 

                                 به کدام سرایش سرمست  و 

                               از سرزنش سمی کدام سگالش  

                                        سیراب است که 

                           به این سان سراسر سر بر می آورد؟! 

                                               *** 

                                 گلی که از ساقه می گریزد 

                            تا دامان بردباری خویش بر باد بیاویزد 

                               از جاده های بغرنج افکار بگذرد 

                                تا بر بستر دل ها دست یابد ، 

                             بداند ، بهایش به بخشش پرچم و 

                                   بوی گلبرگش نیست! 

                                                * 

                                             پ. ن. 

                         کدام زمزمه ی زلال زاویه ی دستانم را 

                                     باز می گشاید تا  

                              باز کند راز سوزش دلم ؟! 

                                       نوشته شیلا چابلی بهار ۹۲