قلمدان نگاه

بداهه های بامداد

قلمدان نگاه

بداهه های بامداد

بوی نمناکی

                                                           بوی نمناکی 

                                        هوا پر از بوی نمناک زمزمه های دلسردی  

                                                  و لحن عریان کسالت است  

                                                      اکسیژن می خواهم  

                                                       از شکاف احساس  

                                                        با خنجر تلخ غرور  

                                                      و اصطکاک قلم ابهام  

                                                      با حاشیه ی تر کاغذ، 

                                                               بیزارم 

                                             مصاحبت زنبور با کندو می خواهم  

                                                               گیج... 

                                                در بیراهه ی قصه های اندوه  

                                       به سرمای سوزنده ی خلوتگاه  بازگشته ام  

                                                در پس این دیوار چیست ؟! 

                                               سیلاب اندیشه های گریزانم  

                                                  بر دیوار رخنه می زند ! 

                                          آیا در بال های خیس خورده ی تردید  

                                                    جنبشی هست ؟! 

 

                                                       شیلا چابلی   

                                                          بهار 91 

                               کتاب بوی نمناکی را از انتشارات آرنا تهیه فرمایید . 

                                                www.arnapub.com 

در نِیِ ستان

                                                 از خیال تردد قطره ی بغض و  

                                                 برگ هایی بی شمار از تکرار  

                                                مشق تورم از حبابی بی حصار  

                                                 می نشیند بر لطافت نی ها  

                                                            در نِیِستان  

                                                 خواب سنگین افق و فلق را 

                                              با لعاب سراب تکانی تازه می دهم  

                                                   تا سرودی از سکوت بنوازد  

                                                         از نسیمی که 

                                                         با نفس می آید 

                                                        از نگاه برابر باران 

                                                   از صداقت عکس خود بر آب  

                                                تواضع بی گلایه ی ساقه ها که  

                                                        تکیه گاهی ست  

                                                      بر تغافل شاهپرک ها  

                                                            درنیستان  

                                               گوسفندی دیده ام که علف ها را  

                                                 باز با دندان قضاوت می کرد ! 

                                              لای نی ها نور خورشیدی ست در  

                                                             التهاب !! 

 

                                                              پ. ن . 

                                                   تا شقایق ، حسرتی پُر پَر  

                                                            می روید! 

 

                                                                      شیلا چابلی 

                                                                      20/2/93