قلمدان نگاه
بداهه های بامدادقلمدان نگاه
بداهه های بامدادیک قدم ! (مثنوی)
سلام از همراهی شما سپاسگزارم و خیر مقدم .همه میگن مثنوی به زبان عامیانه نمیشه .شما چی ؟؟؟...بخوانید...
یک قدم !
گرچه دانشگاه و پایان داده است
مدرکی دارد که ارجش ساده است
پارتی ای چون ندارد بی نصیب
رفته فرصت های کاری پر نشیب
چون نشد کارای گوناگون او،
بر ملا شد بخت نامیزون او
باز وابسته ی پُکی سیگار شد
روح او پژمرده چون بیمار شد
او شمرد ناداشته هارو بی اختیار
یاد خواهر بی جهیزی سوی یار
یاد آن عشقش جدا شد ناگزیر
چون رؤیاهاشون نشد امکان پذیر
تاب و رنجش شد پدر خیلی شدید
شد دیالیزش به تکراری مدید
بر زمین سیگارو انداخت له شدش
ناسزا بار خود کرد که دکه شدش
دید مادر می ره پرسیدش کجا؟
تکیه شد بر پا روم خوانم دعا
نیست یاور ما بجز پروردگار
این و گفت و جدا بشد با انتظار
خواست از سیگار باز کشد پُکی
دید نیستش ، هست دستانش تهی
دید بر جایش مدادی در مُچش
شده این پیغام،گفتش با خودش
کار پیدا شد نویسم زودِ زود
شد پریشان آسمان دل هم کبود
می نویسم مردمی شد این قلم
مرگ بر من گر ندارم یک قدم...
نوشته شیلا چابلی
ویرایش شده 30/11/92
