شعر جناب استاد دلجویی (تقدیمی)

به عرش عشق والایی تو شــاعر 

عـــزیزی خوب رعـــنایی تو شاعر 

اگر چه بی نشانی چون پـــرستو 

ولی در ســینه ی مایی تو شاعر 

سرا پا عاشـــق شــــعر شماییم 

ز بس شــــور سراپایی تو شـاعر 

دلـــم گردیده شــیدای کــــلامت 

به بـــزم عشق شیدایی توشاعر 

هــمه دنـــیای قـــدرم شد بنامت 

برایم قــــدردنــــیایی تو شــــاعر 

چنان هــــند دل مارا گــــــــرفتی 

چو نــــادر،اهل یغـمایی تو شاعر 

اگـــر چه دوری از شــیراز، امـــــا 

همه در ســـینه پیدایی تو شاعر 

برای بی قــــراری ها «دلـــــجو» 

قــــرار محــــفل آرایی تو شــاعر 

** ******** 

حضــورت آتشی خامـوش شاعر 

وجـــودت عالمی را نوش شـاعر 

بخوان امشب سرودی از سـتاره 

به همراهم تو دوشادوش شاعر 

بگو تا کهکشان از نــوش شعرت 

به طرفندی کنی مدهوش شاعر 

بگو تا ســـــینه های ادعــــــا را 

به ایـــجازی کنی خاموش شاعر 

بگو تا عاشــقانه،دشــــت سینه 

کنی با نـــاز هم آغـــوش شاعر  

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

نوشته جناب استاد حسین علی دلجویی