قلمدان نگاه
بداهه های بامدادقلمدان نگاه
بداهه های بامدادقدم های معکوس!(چند کوتاه ۲)
کاش می دوشیدم
پستان متورم زمینم را !!!
بر مزارعی نحیف
که آفت شان ـ غریبه ـ نیست!
*
ناله ی پای انتظار...
باید نگاشت بر دیوار
ـ باورم را خط نزن!ـ
مداد زغالی ست
برای افروختن
این مجمر ،
اگر
خوابگاه باد نباشد!
*
چراغ نفتی خانه خالی ست
زمین سنکوب کرده!
انتهای وریدها
بن بست!
*
کتیبه ها ؛
بر بام آسمان خراش بی خبری ست
نخ باد بادک اندیشه را
رها کن!
سال هاست
بر این بام پرنده ای ننشسته!
*
فوران می کند
اوریون تعادل
نترس!
واکسن؛
دست +رنجِ من
وتوست!!
نوشته شیلاچابلی۹۱/۱۰
شعر جناب استاد دلجویی (تقدیمی)
به عرش عشق والایی تو شــاعر
عـــزیزی خوب رعـــنایی تو شاعر
اگر چه بی نشانی چون پـــرستو
ولی در ســینه ی مایی تو شاعر
سرا پا عاشـــق شــــعر شماییم
ز بس شــــور سراپایی تو شـاعر
دلـــم گردیده شــیدای کــــلامت
به بـــزم عشق شیدایی توشاعر
هــمه دنـــیای قـــدرم شد بنامت
برایم قــــدردنــــیایی تو شــــاعر
چنان هــــند دل مارا گــــــــرفتی
چو نــــادر،اهل یغـمایی تو شاعر
اگـــر چه دوری از شــیراز، امـــــا
همه در ســـینه پیدایی تو شاعر
برای بی قــــراری ها «دلـــــجو»
قــــرار محــــفل آرایی تو شــاعر
** ********
حضــورت آتشی خامـوش شاعر
وجـــودت عالمی را نوش شـاعر
بخوان امشب سرودی از سـتاره
به همراهم تو دوشادوش شاعر
بگو تا کهکشان از نــوش شعرت
به طرفندی کنی مدهوش شاعر
بگو تا ســـــینه های ادعــــــا را
به ایـــجازی کنی خاموش شاعر
بگو تا عاشــقانه،دشــــت سینه
کنی با نـــاز هم آغـــوش شاعر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نوشته جناب استاد حسین علی دلجویی
شعر جناب استاد دلجویی
در دلم مثـــل عشق می مانی
گرچه این قصـــه را نمی دانـی
مهـــر بانوی پیـــش دانشگـــاه
دوســـتت دارد این دبستـــانی
**
چندگاهیـست در« باز باران» را
در نگــــاه تـــو از بـرم ،بــــــانو
بسکــــه از آســـــمان ابری تو
دشت سینه شده ست بارانی
**
من که رســوای عالمم ،تو بـبر
سربازار خــــــود حــــراجم کن
من به نـــــور تو گشتـه ام پیدا
نیستم اهــــل عشــق پنهانی
**
باز بـــاران وبـــاز هم تنــــــها...
باز هم یـــک خیـــال،بغض آلود
در مسیـــــرتو باز بی چتــــرم
در هـــوای تو بـــاز بـــــــارانی
**
باز تصـــــمیم تــــــــــازه دارم
ای تو کبــــرای شعرهای ترم
نگــــــذارم شبی تــــو را تنها
زیــــر بــارانی از پریشـــــانی
**
من دلم مثل صخره های تو نیست
ســــنگلاخ اســت راه شیـــــرازم
ریزعــــلی باش ومشـــعل بفــروز
در شــــب ریـــــل ها ی طــولانی
**
شد سـردم از این شمالی ها
می شوم محو گرم شرقی تو
آفـــــتابی که استــــــوای تنم
از بلــــندای خــــود بسـوزانی
**
تا همـــیشه معلمم تو بـــمان
تا که انسان عاشقی بــشوم
واحـــد انـــتخابی ام شده ای
در کـــــلاس عــــلوم انسانی
**
بسکه احساس خفته درشعرم
از بـــلندای مــــوج گـــیسویت
می کنی شـــهره ام به پسوند
شــــاعر شــعرهای طوفـــانی
**
«دوستت دارم ای غریبه بمان»
با تـــو عـــهدی بــرادری دارم
با من از رد گــــــرگها مهراس
نـــیستم از تـــــبار کــــنعانی
**
باغــــبان تو مرد نیـــکوییست
قــدر گــل را قشنگ می داند
بـــــــاغ او از بــــهار تو خــرم
دل تو از رخــــش ،چــراغانی
**
نوشته شده جناب استاد حسین علی دلجویی
تقدیمی جناب استاد دلجویی به دخترم
عزیزم دخترم آغوش وا کن
خودت را در دل صحرا رها کن
بهاری شو که می آید بهاران
چمن ،گل،سبزه،می آید به میدان
بهاران آمد و شد عشق آغاز
تو هم مثل بهاران ناز کن ناز
چمن چون مخمل سبزی به صحرا
برای جست و خیز ت شد مهیا
چوخورشیدی همه پر شور وشر باش
به دشت و کوهساران جلوه گر باش
دلت را با محبت آشنا کن
خدای مهربانی را صدا کن
براه دوستانت بهترین باش
و لیلای همان مجنونترین باش
به روزم، پرتو خورشید هستی
به شامم ، جلوه ی ناهید هستی
برایم لحظه های بیقراری
همیشه یاس خوشبوی بهاری
تقدیمی از جناب استاد دلجویی به دخترم
