ای وطن...

ای وطن،گریه کن

برزخم های مزمنی که سال هاست

ایجاد شده

در لجنزارهای گود پهنه ات

ای وطن تحمل کن

سنگینی بغض دیرینه را

وقتی به یاد می آوری رشادت ها و ایثار گری های خفته را

ای وطن مدهوش نباش

از محرومیت ها ومظلومیت ها

وقتی افتاده است

چادر خفت بر کلام آزادگانی

که گم گشته است فریادشان

در اندیشه ی رسوایشان

می نویسند تاریخ معاصرت را

از حصاری که نرده هایش مرزها

وسقفش کهکشانی ست

که حال به رنگ سیاهی ست

ای وطن مبهوت نباش

از محو دلخوشی هایت

در غرش انفجار هسته های خود کامه گی ها

که غرور مترود خواهد ماند

در سیاهچاله ها...

ای وطن منشین

در سوگ مستی اذهان باغ هایت

که خط اشک است

جام وصیت اجدادت

***********

شیلا چابلی۹۱ تیر